Met de voetjes eerst - een natuurlijke stuitbevalling in het ziekenhuis

De meeste kindjes worden in hoofdligging geboren. Het was daarom al zo lang mijn wens om een geboorte in stuitligging te fotograferen, omdat het zo bijzonder is en er vaak voor een keizersnede gekozen wordt of het uiteindelijk toch een spoed keizersnede moet worden.

Als je kindje in stuit ligt...wat dan? Dan kun je ervoor kiezen om een draai poging te laten doen in het ziekenhuis. Een reden om een draaipoging te doen is omdat een bevalling in hoofdligging zowel voor moeder als kind minder risico's met zich mee brengt. (de draaipoging is niet zonder risico, ik ga hier niet verder op in maar laat je goed informeren) Deze ouders hebben dat geprobeerd maar zonder succes. De baby lag heerlijk met de billen naar beneden en was echt niet van plan om andersom ter wereld te komen. (stiekem vond ik dat natuurlijk niet erg)

Er zijn verschillende stuitliggingen. Het kindje uit deze blog lag in volkomen stuitligging.

Bron: Meander medisch Centrum

De dag is aangebroken dat de bevalling zal worden ingeleid. Omdat de mama een week voor de bevalling van de trap is gevallen, hoe ironisch, op haar stuitje...wordt er gekozen voor een ruggenprik zodat ook de pijn daarvan minder zal zijn. Even heeft ze nog spijt van de ruggenprik, 'ik wil het voelen' zegt ze. Er wordt gekletst, gekaart... Maar als we even op weg zijn komt de pijn toch ook door de ruggenprik heen en kan ze dus ook echt de weeën voelen.

Het blijft enorm belangrijk dat het kindje het goed blijft doen, en dat de ontsluiting vordert zoals gewenst is. Of dit kindje echt in stuit geboren zal worden blijft een verrassing tot het einde. Elk moment kan er nog tot een sectio besloten worden. Alles moet precies volgens het boekje verlopen nu.

De ontsluiting vordert. Niet mega snel maar 'snel genoeg' om nog te kunnen blijven wachten. Diensten worden overgedragen en ik blijf maar hopen dat het echt vaginaal zal gaan lukken. Tussendoor worden er echo's gemaakt en het is lastig om te bepalen hoe de voetjes precies liggen en of het kontje goed op de ontsluitingsring drukt. Tijdens het toucheren kan de arts ook de voetjes steeds voelen.

Dan is er eindelijk volledige ontsluiting. Er wordt zo lang mogelijk gewacht zodat het kindje door de weeën al zo laag mogelijk ligt, en het persen niet te lang zal duren. De dienst van die fijne arts is net overgedragen als de dekens opzij gaan en ik al iets tussen haar benen zie. Ik denk dan nog dat het een billetje is als er ineens een voetje uit floept. Oeps!

Het hele beentje volgt en nu moet er doorgepakt worden legt de arts uit. De benen van de moeder worden in de beensteunen gelegd en de arts helpt om het andere beentje, dat nog steeds in kleermakerszit zit, naar buiten te begeleiden. Dat lukt en al snel volgen dan de billetjes. Door de druk op het buikje begint de baby spontaan te plassen. Op de echo hadden we al kunnen zien dat de blaas mooi gevuld was.

Het kindje is nu half geboren. De armpjes volgen en dan als allerlaatst maakt de arts een draai zodat ook het hoofdje geboren wordt. Daar is ze dan! Jeetje wat vond ik dit spannend om mee te maken, zo anders, zo speciaal. En wat heeft deze mama het geweldig gedaan! Vol trots en opluchting legt ze haar kindje op haar buik en de trotse papa en mama kijken elkaar aan: 'het is je gelukt!'

Het kleine meisje doet het gelijk super goed. Ze huilt, is alert en kijkt al rond. Ze is bedekt met een flinke laag huidsmeer. Met mama gaat het ook goed. De placenta wordt ook zonder problemen geboren en zo is de bevalling geslaagd.

Wat was dit mega gaaf om mee te mogen maken. Echt een 'wishlist' geboorte en wat ben ik de artsen dankbaar dat ik erbij aanwezig mocht zijn om alles vast te leggen. Misschien handig nog om te vermelden dat dit een tweede kindje was, dat scheelt toch ook wel denk ik. Gezonde mama, gezond kindje, verliefde papa, tevreden artsen en een stuiterende geboortefotograaf.

Missie geslaagd!

Bekijk hier de beelden!