Het is zaterdag 7 maart 2020 6.19 als ik een berichtje krijg van N.: ‘Ha Jessica, de bevalling is begonnen! Heb om de 4 minuten stevige weeën. Het is denk ik nog een beetje te voert om je (wakker) te bellen, maar ik dacht ik laat het je toch even weten. Ik was meteen klaar wakker. Ik vraag of ze ze al echt moet wegpuffen en hoelang het al bezig is. ‘Ja’, antwoordt ze, ’ Ben vanaf half 4 bezig en heb in de tussentijd een appeltaart gemaakt. Nu een uur actief aan het wegpuffen en de verloskundige komt over 20 minuten.’ Ik weet genoeg, ik kleed me snel aan en stap in de auto richting Utrecht.
Om 7.40 stap ik bij ze binnen, ik ben gelukkig op tijd. Ze hebben het bevalbad boven in de slaapkamer neergezet, daar was ruimte genoeg. Het is inmiddels licht geworden en de kamer heeft mooie witte dunne gordijnen die het licht wat zachter maken. Een droomsetting voor een bevalling. Terwijl D. druk bezig is met het bad te vullen houd N. haar moeder , die tevens de kraamverzorgster is…hoe gaaf!, zich bezig met N. Ze heeft het zichtbaar zwaar, ik zie dat ze echt al richting de persdrang gaat. Ze moet nog heel even wachten tot het bad wat voller is dan kan ze er lekker in duiken. Inmiddels heeft ze wel al volledige ontsluiting.
Het water voelt zichtbaar fijn voor haar en de weeën blijven komen. D. doet wat hij kan, handen vasthouden, tegendruk geven op de onderrug, een slokje drinken geven… N. vind een natte handdoek op haar rug heel fijn, die wordt steeds in bad onder gedompeld zodat hij weer lekker warm is.
Het kindje moet nog een stukje zakken en om 8.43 lijkt het alsof de vliezen breken in het water. N.krijgt nu echt persdrang en er wordt besloten even het bad uit te gaan om te plassen nog. N. gaat het bad weer in begint ze rustig mee te drukken. D. neemt nog een handje M&M’s, en besluit later toch een bakje yoghurt te nemen nog even snel als ontbijt. Tussen de happen door houd hij N. haar handen vast terwijl ze is mee drukt.
We denken het hoofdje al te zien maar als N. voelt zegt ze dat het heel zacht is. Het blijken toch nog de vliezen te zijn! Het persen wordt erdoor bemoeilijkt dus de verloskundige besluit de vliezen door te prikken. N. doet het zo enorm goed, ze perst tijdens de wee en probeert daarna weer bewust te ontspannen. Het persen duurt vrij lang en de verloskundige fluistert in mijn oor dat het best wel eens een sterrenkijker zou kunnen zijn.
En dan zien we even later toch 2 wenkbrauwtjes onze kant op, ze ligt toch goed! En daar komt de rest van haar gezichtje. N. hangt voorover over de badrand en D. staat klaar om zijn dochter aan te pakken. Dat moment laat even op zich wachten, terwijl haar lijfje half geboren is laat de volgende wee even op zich wachten. En daar komt ze dan aangezwommen! Oogjes open, armpjes wijd zwemt ze om 10.43 zo papa’s grote handen in. Wat een flinke meid!
Ze huilt en haar kleur is prachtig. Lange donker blonde haartjes en flink bolle wangetjes. Dit meisje heeft het goed gehad bij mama! ‘Ze heet Juul!’ zegt N. Wat een superleuke stoere naam voor deze mooie meid. En wat heeft N. dit enorm goed gedaan! De trotse oma dekt haar kleindochter toe met een hydrofieldoek en geeft haar dochter een kus. Wat een droombevalling!
D. knipt de navelstreng door. Juul begint in bad al lekker te zoeken en drinkt haar eerste slokjes aan de borst. De zon piept tussen de gordijnen door de slaapkamer in, dit is hoe een thuisbevalling zou moeten zijn. Wat ben ik intens blij voor N. dat haar droom werkelijkheid geworden is.
Het water koelt wat af en N. besluit op bed te gaan liggen zodat daar de placenta geboren kan worden. D. doet zijn shirt uit en pakt zijn prachtige dochter aan. Wat een mooi moment vind ik dat altijd. Dat kleine blote lijfje tegen die stoere brede papa borst aan. Ik zie N. stralen vanuit bad terwijl ze naar D.en Juul kijkt. En ik probeer alleen maar mn tranen in te houden om niet als en idioot te gaan staan janken om al het moois wat hier gebeurt voor mijn ogen, waar ik zomaar getuige van mag zijn.
De placenta komt gelukkig vlot op bed. Weer een zorg minder. Missie droombevalling thuis geslaagd! Juul mag weer even bij N. aan de borst en poept er vrolijk op los. Dit is niet met een doekje weg te poetsen dus N. vraagt of ze Juul zo niet mee onder de douche mag nemen. ‘Als jij je goed voelt kan dat, maar eerst wat eten dan.’ zegt de verloskundige. Mijn beeld-denkende hart maakt een sprongetje. Ik vraag gelijk of ik daar ook foto’s van mag maken, omdat het douche moment toch altijd heel intiem voelt. (wat gek is eigenlijk als je net een geboorte hebt gefotografeerd) ‘Je moet mee!’
En daar staan ze dan. Kan het nog mooier en echter dan dit? Dat kleine kersverse mensje van nog geen uur oud, dat steunt op die prachtige postpartum buik die nog helemaal zacht is, waar ze gewoon net uit is… Een mama die straalt, een oma die voorzichtig de poep van haar kleindochter af wast en diezelfde kleindochter ontspant zich volledig terwijl ze geniet van de warme stralen van de douche op haar lijfje.
Oma en D. wegen Juul (4050 gram!) de verloskundige kijkt haar na en D. kleed haar aan. Ze past maar net in het pakje. Juul heeft alweer trek en mag lekker bij mama aan de borst. Voor mij zit het erop. Ik neem afscheid en rij richting huis. Wat een ochtend. Ik kan niet wachten om deze mooie beelden in te laden op mijn computer!
Tot snel lieve D., N. en grote zus Marte. Geniet van jullie mooie dochter en zusje.
Liefs, Jessica