De geboorte van Tygo - Van de zwangerschapsshoot direct door naar de verloskamer
Dit zal de bijzonderste blog worden die ik ooit ga schrijven. Op dinsdag 30 januari had ik de zwangerschapsshoot met Alicia en Maarten in Den Haag. Omdat ik ook de geboorte mocht fotograferen was dit tevens onze kennismaking. Ze zijn net 36 weken in verwachting en Alicia is net met verlof. Om 13.30 hadden we afgesproken in Den Haag, waar we een combinatie gingen doen van bos en strand. Ik vraag Alicia hoe het gaat, en ze verteld dat alles goed gaat, maar dat ze wel wat last onderin haar buik had vanochtend. We hebben het over indalen en gaan eigenlijk gewoon beginnen met de shoot. Alicia wil ook mijn jurken gebruiken dus ze moet aardig wat keren omkleden, we lopen door het bos naar het strand en Maarten en Alicia willen zelfs nog met ontbloot bovenlijf op de foto in de kou.
Als we uiteindelijk weer bij de auto’s aankomen zijn we 2 uur verder. Tijdens de shoot hebben we alles voor de bevalling doorgesproken en ik geef aan nog een contract te mailen. Alicia moet nodig plassen en belt bij iemand aan omdat er niets in de buurt is. Ik rij snel naar huis want ik ben al te laat voor mijn zoontje. 16.00 ben ik thuis en 16.40 gaat mijn telefoon, ik ben te laat en luister de voicemail af. Het is Maarten die zegt dat de bevalling is begonnen en ze in het ziekenhuis zijn. WAT?!!! Ik denk even dat hij me in de maling neemt maar hij klonk echt serieus en zelf een beetje in shock. Ik stuur hem dat ik het bericht heb gehoord en afwacht op een update. Ik wil mijn kaartjes nog legen maar krijg er geen tijd meer voor, 16.59 krijg ik het bericht dat ze al 5cm ontsluiting heeft en het snel gaat.
Ik gris mijn spullen bij elkaar en ga voor het eerst zonder eten, drinken, schone kleding direct de deur uit. Het is spitsuur en ik zal er zeker een uur over rijden nu. Als ik in de auto zit krijg ik appjes van Maarten: ‘7cm’ , ‘8cm’ , dan belt hij…ik rij net Dordrecht in. ‘Waar ben je? Hij wil eruit!’ ‘Nog 10 minuten!’ schreeuw ik richting mijn telefoon die ondertussen probeert te vertellen waar ik heen moet. Holy moly ik heb nog nooit zo gehaast. En dan te bedenken dat we net nog samen op het strand stonden en ik niets, maar dan ook niets gemerkt heb aan Alicia.
Ik kom bij het ziekenhuis aan maar kan de ingang van de parkeerplaats niet vinden. Ik rij van de spoed naar het mortuarium en na 3 rondjes op de rotonde zie ik dan de ingang. 18.15 stap ik de kamer binnen. Alicia ligt op bed aan de ctg en heeft het zichtbaar zwaar. Maarten zit naast haar en houd haar hand vast. Ze zijn na de shoot niet meer thuis geweest, vlak voor de Brienenoordbrug braken de vliezen. Alicia dacht nog geen weeën te hebben maar toen ze ging timen bleek van wel, en dat ze heel snel sneller kwamen. Ze zijn gelijk naar het ziekenhuis gereden.
18.20 heeft Alicia al 9cm ontsluiting en persdrang. Ze vind het niet leuk meer, ’T is jouw schuld!’ krijgt Maarten naar zijn hoofd. En ook termen als ‘motherfucker’ vliegen de kamer rond. We moeten er een beetje om lachen. We hebben het gejinxt door Jessica de naam al te verklappen zegt ze. Dit laatste stukje is ook zo zwaar, en wat is het snel gegaan allemaal. Ze zijn alletwee nog een beetje in shock ervan. Nog even wordt er getwijfeld of het kindje als sterrenkijker ligt maar na het maken van een echo is duidelijk dat hij gewoon netjes met zijn snoet omlaag ligt. Het is dus nog een paar weeën wegpuffen tot het volledig open is. De baby moet nog wat zakken voor ze mag persen dus staat Alicia naast het bed haar weeen op te vangen.
19.15 wordt er weer getoucheerd en is hij ver genoeg gezakt om te mogen gaan persen. De blaas wordt nog een keer geleegd en dan kan het persen beginnen. De weeen lijken minder vaak en minder heftig te komen, het lukt niet om de nodige 3x te kunnen persen per perswee. (1e keer persen breng je het kindje naar waar je gebleven was, 2e keer is vasthouden op die plek, 3e keer is vooruitgang) Die laatste keer lukte maar niet dus werd er om 20.10 besloten een infuus te geven met wee-opwekkers. Dat hielp zichtbaar, de weeën werden beter en langer en er was weer voortgang te zien.
En dan is daar om 20.38 Tygo Jayden! Maarten pakt hem zelf aan en legt hem bij Alicia op haar borst. (tijdens de shoot vroeg ik of hij dit zou willen en daar ging hij overna denken, haha…gelukt dus!) Wat een mooi ventje, hij is nog bedekt in een flinke laag huidsmeer wat ook niet gek is gezien de zwangerschapsduur. Hij huilt gelijk, kleurt mooi bij en doet gelijk een plasje op mama’s buik. 5 uur geleden stonden we op het strand en zat hij nog in de buik, nu ligt hij op de buik! Niet te bevatten! Maarten en Alicia genieten van hun kindje, en Tygo mag ook al even aan de borst proberen te drinken.
De opa’s, oma’s en ooms worden gebeld en komen richting ziekenhuis. Alicia mag lekker douchen en haar moeder komt haar hierbij helpen, dat is fijn. Tygo wordt nagekeken, gewogen en zijn bloedsuiker wordt geprikt in verband met de zwangerschapsduur en die is wat te laag. Ze mogen verhuizen naar een andere kamer en daar zijn ook de andere opa en oma van Tygo en de broers van Maarten. Een kamer vol trotse opa’s, oma’s en ooms. De eerste cadeautjes worden gegeven en Alicia krijgt een lekkere prak te eten.
Voor mij is het tijd om te gaan. Wat een dag! Niet te geloven…wat een timing. Lieve Maarten en Alicia,
heel veel geluk met jullie knappe Tygo en kom lekker bij van dit enorme avontuur vandaag! En hoe tof zijn de buikfoto’s nu!
Liefs, Jessica