De geboorte van Norah - Een van de eerste gentle sectio's in Nederland
Geboorte Norah, 1 september 2014
Ik 'kende' Kim al bijna 6 jaar. Via de babysite, onze zoons zijn bijna even oud, en via Facebook. Toen ik hoorde dat ze een keizersnede zou krijgen en dat ze mij daarbij wilde hebben vond ik dit gelijk super. De datum stond al een hele tijd vast, en gelukkig bleef de kleine meid ook netjes zitten tot die datum.
Op 1 september ging mijn wekker om 5.00. Ik sliep met mijn zoontje bij mijn moeder zodat hij lekker kon blijven slapen en oma hem naar school kon brengen. Om 5.45 zat ik in de auto, beter te vroeg dan te laat toch? 6.30 zouden Kim en Moegtaar er zijn om zich te melden. De keizersnede stond gepland voor 8.00. Uiteindelijk was ik er nog eerder dan zij, en wachtte ik ze op bij de ingang. Heel relaxed kwamen Kim en Moegtaar aanlopen, maar Kim liet al snel weten het heel spannend te vinden. Dit keer hebben ze bewust gekozen voor een 'gentle c-section' waarbij het kindje rustiger uit de buik gehaald wordt, het doek naar beneden gaat op het moment dat het kindje uit de buik komt en de ouders mee kunnen kijken. Een vaginale geboorte wordt zoveel mogelijk nagebootst en na de geboorte zal het kindje - mits ze het goed doet- bij mama mogen liggen.
Kim kreeg een kamer en bed toegewezen, en infuus en katheter werden ingebracht. Kim kletste aan 1 stuk door door de zenuwen, en om 7.30 mochten we richting de o.k. De verpleging was erg verbaasd dat Kim het voor elkaar had gekregen dat ik mee mocht de o.k. op. Ze waren helemaal nog niet bekend met geboortefotografen hier. Kim werd meegenomen en Moegtaar en ik mochten ons omkleden. Daarna wachten tot Kim klaar was. Dat duurde uiteindelijk ruim een half uur wat voor Moegtaar wel 2 uur leek, die begon steeds zenuwachtiger te worden. Vooral die ruggeprik zag Kim tegenop, en dat Moegtaar haar daar nu niet bij kon steunen was vervelend. Even na 8.00 mochten we dan de o.k. op. Ik stond aan het voeteneind en Moegtaar kon eindelijk zijn Kim weer steunen.
Het duurde even voor ze de kleine meid goed te pakken hadden, daar kwam dan ook even een kiwi aan te pas om grip op het hoofdje te kunnen krijgen. Dit lijkt op een vacuümpomp maar ziet er veel vriendelijker uit. Om 8.40 was ze daar dan, Norah Isa. Een prachtige meid, met een hele bos donker haar bedekt in een dikke laag vernix. Ze werd toch even meegenomen om nagekeken te worden. Echt doorhuilen deed ze niet, alleen als ze een pijnprikkel gaven. Haar armpjes waren slapen en het duurde echt even voor ze 'op gang' kwam. De kleine meid was duidelijk even geschrokken van de plotselinge geboorte. Omdat ze wel mooi kleurde en verder alles goed ging, mocht ze bij mama liggen. Kim merkte ook gelijk dat Norah een beetje bleef kreunen. De kinderarts bleef in de buurt om haar in de gaten te houden maar Norah was op dit moment het beste af bij Kim op haar borst. Kim werd netjes dichtgemaakt en ondertussen konden de ouders hun tweede wondertje bekijken en besnuffelen.
Na de o.k. mocht Kim naar de uitslaapkamer. Daar werd ze goed in de gaten gehouden maar Kim deed het perfect. Norah ook, maar ze kreunde nog steeds. Ook toen Kim weer terug mocht naar de kamer lag Norah nog steeds te kreunen. Bijna een uur na de geboorte kwam er dan een wonderzuster. Ze pakte Norah op, zette haar rechtop en zei: 'Het is nu bijna een uur na de geboorte, en ze kreunt nog steeds…als ze zo niet stopt moet ze naar het JKZ' en prompt was Norah stil. Ze ontspande, opende haar oogjes en gaf zelfs aan al honger te hebben. Ze werd aan de borst gelegd bij Kim en deed gelijk enorm haar best om te drinken. Eindelijk kon het genieten dan beginnen!
Grote broer Jamal zat al te wachten op de gang, eindelijk zou hij zijn kleine zusje ontmoeten. Wat straalde hij! Toen Kim de naam vertelde zei hij: 'Maar Rosa is ook leuk toch?' Haha! Heerlijk kinderen! Voorzichtig aaide hij haar en kreeg ze een kusje. Toen Norah klaar was met drinken gingen Jamal en papa haar aankleden. Ze mocht de kleertjes aan die Jamal voor haar uitgezocht had, een shirtje met: 'Nummer 1 klein zusje' hoe lief! Moegtaar was het duidelijk niet verleerd om een kleintje aan te kleden, en Jamal keek vol trots, samen met Pluto naar zijn zusje.
Toen mocht Jamal haar vasthouden. Zijn blik was onbetaalbaar, zo trots en liefdevol! We maakten nog wat foto's met z'n viertjes…en toen was het toch echt tijd voor mij om te gaan, zodat Kim en Norah lekker konden rusten.
Welkom lieve Norah, wat heb je het even spannend gemaakt zeg! Maar wat ben je prachtig met je mooie haartjes en donkere oogjes.
Tot snel, want dan mag ik thuis foto's van je maken!
Liefs, Jessica
