De geboorte van Noea - Een bijzondere badbevalling

Sinds ik geboortes fotografeer was mijn grootste wens om eens een badbevalling te mogen fotograferen. Ik had al eens een oproepje geplaatst maar daar kwam geen reactie op. Tot ik het dit jaar maar weer eens probeerde. 

Op een Facebook groep zag iemand dat Larissa een geboortefotografe zocht voor haar bad-bevalling, en diegene had ook mijn oproep gezien dus dacht ha! Die twee moeten gekoppeld worden! We raakten aan de praat via Facebook prive berichtjes en het klikte eigenlijk gelijk, Larissa had haar bevalling al helemaal uitgestippeld; rozenblaadjes in bad, kaarsjes, mooie muziek...dat klonk voor mij als muziek in de oren! 

We hielden veel contact, Larissa bracht me steeds op de hoogte als ze weer wat leuks verzonnen had: roze haar, henna tattoo's, een bijpassende bikinitop, alles was tot in de puntjes verzorgd. 

De uitgerekende datum was 22 juli, die ging voorbij. Larissa voelde zich nog zo goed ook, 'dat duurt nog wel even hoor', appte ze me al. Ook de 41e week tikte ze aan. Wel had ze al wat dagen voor weeen maar nog steeds genoot ze van elke minuut van de zwangerschap en straalde ze op elke foto die ze op Facebook postte. 

Zaterdag 30 juli kwam de verloskundige kijken hoe het met Larissa ging, wat bleek, ze had al 3cm ontsluiting en een verweekte baarmoedermond. Helemaal startklaar dus! Voor mij een extra reminder dat mocht het echt beginnen het best eens snel zou kunnen gaan. De voorweeen hielden aan maar zetten niet door.

Dan krijg ik op maandag 1 augustus 14.00 weer een berichtje: 'De verloskundige kwam net langs, en het is al 5cm nu! Het rommelt nu wel ietsje meer. De 2 oudere kindjes zouden worden opgehaald zodat ze rust zou hebben. Terwijl we appen zegt ze ineens: 'ik moet ze nu wel weg puffen'. (14.02) Een minuut later zegt ze, je hoeft nog niet te gaan rijden hoor, maar ondertussen kleed ik me snel om, bind mijn natte haren bij elkaar en zorg dat ik klaar ben. 14.07 zegt ze: 'ga misschien toch maar rijden!' ...haha! Goed idee, 14.10 pak ik mijn auto in en ga ik op weg naar Sassenheim, 33 minuten rijden geeft de routeplanner aan. Mijn lijf barst van de adrenaline, ik wil deze geboorte echt niet missen! Krampachtig probeer ik me aan de maximale snelheid te houden, want ik heb er nogal een handje van snelheidsboetes te verzamelen tijdens geboorte ritjes ;)

14.47 stap ik bij Michael en Larissa binnen, Larissa zit al in bad, dat al halfvol is inmiddels. Michael rent rond, steekt kaarsjes aan, strooit rozenblaadjes in het bad en maakt alles klaar. De verloskundige wordt gebeld om 14.53. Er staat rustige muziek aan die Larissa kracht en vertrouwen geeft, zo goed als ze kan probeert ze mee te zingen tijdens eens wee. Ik maak foto's van alle details die ze heeft voorbereid om er echt een geboorte nestje van te maken. De kleertjes, uitgekozen door papa, hangen ook al klaar. Ik heb beloofd te proberen ook te filmen dus ik plaats mijn backup camera op het statief en zoek een mooie hoek zodat alles erop komt en niemand er last van heeft. 

De verloskundige arriveert en ze zet alles klaar, ze luistert naar het hartje van de baby en die heeft het nog prima naar haar zin. Michael zit inmiddels ook in bad en steunt Larissa waar hij kan. Er wordt gebeden en gezongen, alles voelt zo rustig aan. Door de kaarsjes in het nu wel heel warm in de kamer en de deur wordt even open gezet. Larissa neemt wat ijsklontjes om af te koelen. 

Om 15.35 geeft Larissa aan dat de vliezen zijn gebroken. De baby heeft niet gepoept dus dat is heel fijn. De weeen worden zichtbaar pijnlijker en moeilijker op te vangen. De baby doet het nog steeds super goed en dan krijgt Larissa toch echt persdrang. Voorzichtig perst ze mee en al snel zie ik donkere haartjes. Heel rustig wordt het hoofdje geboren. Het geeft Larissa moed, het is mooi om de opluchting op haar gezicht te zien en ze aait over het hoofdje van de baby die met haar voetjes ook druk is in de buik om haar weg naar buiten te vinden. 

Om 15.59 is ze daar dan! De verloskundige helpt een beetje mee omdat de navelstreng om haar nekje zit maar wat wordt ze rustig en vredig geboren. Ze huilt niet, ligt gewoon heel rustig bij mama op de borst bij te komen. Wat heeft ze nog veel huidsmeer! Op haar ruggetje en billetjes zit echt een hele laag! Dan maakt ze toch even geluid, welkom kleine meid! Wat heb je iedereen lang laten wachten op je komst!

Michael en Larissa kunnen heerlijk genieten zo van hun meisje, Larissa giet water over haar lijfje om haar warm te houden en de kleine meid probeert haar oogjes te openen om te kijken waar die stemmen vandaan komen. Met grote ogen kijkt ze haar papa en mama aan. De navelstreng zit nog vast aan de placenta, die even later ook geboren wordt en zo krijgt de navelstreng alle tijd om volledig uit te kloppen en al het bloed en antistoffen aan de baby te geven die ze zo hard nodig heeft. De kraamzorg is inmiddels ook gearriveerd. Ze is enorm onder de indruk van het mooie tafereel waar ze in is terecht gekomen en vind het jammer dat ze de geboorte gemist heeft, en dat snap ik!

Noea, zoals ze zo mooi heet, probeert al wat aan de borst te drinken maar heeft er nog niet heel veel interesse in. Dan is het tijd om uit bad te gaan. Ik maak een foto van Noea nog aan de placenta vast, ook iets dat al lang op mijn wensen lijstje stond. Papa mag de navelstreng doorknippen en er wordt een navelveter gebruikt in plaats van een grote plastic klem. De verloskundige zegt: 'nu kun je je dochter knuffelen!' Michael beseft zich dat ook ineens, hij straalt en drukt zijn meisje tegen zich aan. Zo blijven ze even staan, gewoon omdat het kan...elk moment wordt intens beleefd. 

Noea vind dit ook een geschikt moment om op papa te poepen, haha! Het maakt allemaal niets uit. Terwijl Larissa languit op de bank ligt doet de verloskundige de controles voor haar neus zodat ze niets hoeft te missen. Ze komt glansrijk door de keuring. Haar temperatuur is netjes 37,2 en haar gewicht 3900 gram. Michael mag haar haar eerste pakje aangeven, dat doet hij met gemak. 

Lekker aangekleed mag Noea weer bij mama aan de borst, dit keer heeft ze wat meer trek. Het is tijd voor mij om naar huis te gaan en Larissa en Michael verder te laten genieten van hun eerste meisje. 

Heel erg bedankt dat ik deze geweldig mooie bevalling heb mogen bijwonen, ik had het voor geen goud willen missen!

Heel veel geluk met jullie mooie gezinnetje!

Liefs, Jessica