De geboorte van Niek - Met sneltreinvaart!
In december maakte ik kennis met Eveline en Robert. Ze verwachten rond 25 februari hun 3e kindje, een 3e zoon. De bevallingen verliepen tot nu toe steeds sneller dus we spraken af dat als dit kindje zich zou aandienen ik gelijk naar ze toe zou komen. Een bevalling in het ziekenhuis stond gepland, en mocht het extreem snel gaan dan misschien toch thuis.
Op donderdag 16 februari kreeg ik een berichtje van Eveline, ‘Vanavond wordt een ballon geplaatst in het ghz. Dus vannacht of morgen zullen we je oproepen om te komen. Wanneer zullen we je bellen?’ Dat is dus eerder dan verwacht, maar Eveline had zoveel pijn aan haar bekken dat het geen doen meer was en tot inleiden is besloten. Ik regelde oppas voor mijn zoontje, maakte mijn camera’s en voedselpakket klaar en ging ervan uit dat de bevalling vrijdag 17 februari in de middag plaats zou gaan vinden.
De ochtend brak aan, 17 februari om 7.30 kreeg ik een berichtje: ‘Info update, vliezen zijn net gebroken. 2cm ontsluiting. Afwachten of mijn lichaam zelf start met weeën'. Ik stuurde terug dat ik ging duimen dat haar lichaam het nu zelf over zou gaan nemen en dat gebeurde gelukkig want om 8.44 kreeg ik een bericht dat de weeën spontaan begonnen waren en nu al een uur lang om de 5 min kwamen. De laatste weeën waren ook al wat krachtiger dus ik besloot de auto in te pakken en rustig aan richting het ziekenhuis te rijden.
Om 9.41 kwam ik aan in het ziekenhuis, Eveline zat op bed met 2 banden om haar buik om de weeën en hartslag te registreren. Zitten en liggen waren nou juist niet de fijnste posities maar ze moest het toch proberen nog even zo vol te houden. Ze luisterde naar muziek op haar discman en ik zag dat de weeën echt wel aan intensiteit toenamen. Om 9.53 kwam er 3 man sterk de kamer binnen om te kijken hoe het nu ging. Omdat het zitten echt niet fijn was werd er besloten over een half uurtje nog eens de ontsluiting te meten en dan een elektrode op het hoofdje van de baby te plaatsten zodat Eveline de weeën staand op kon gaan vangen.
Om 10.15 moet Eveline huilen, ‘en het is niet eens een verdrietig nummer!’ lacht ze tussen de tranen door. De weeën worden nu echt pittig en Robert twijfelt geen moment en begint Eveline tegendruk te geven in haar onderrug. Hoe lastig dit ook is zo op bed, hij doet het toch.
10.40 Wordt er getoucheerd en Eveline zit al op 5cm ontsluiting, ze krijgt het draadje op het hoofdje van de baby en dat is fijn want nu kan ze het bed uit en vangt ze staand de weeën op. Ze hang met haar armen op de rand van het bed, wiegt heen en weer en gaat door haar knieën en zo kan Robert ook goed tegendruk geven op de onderrug. De weeën worden pittiger, Eveline vangt de weeën zo goed op maar ze komen snel achter elkaar. Om 11 uur vraagt ze toch om pijnstilling. De dokter die dat moet besluiten is op dat moment even bezig en de verpleegkundige geeft al aan dat het waarschijnlijk nu zo snel gaat dat de pijnstilling niet meer zal lukken. Ze blijft even om te helpen de ademhaling weer rustig te krijgen, ‘in door de neus, uit door de mond’.
Dan komt de dokter om 11.30 weer even toucheren en zit Eveline al op 7cm! Na even meevoelen tijdens een wee al op 8, dit gaat echt hard!
Eveline gaat om 11.45 nog even douchen, het warme water is wel erg fijn, maar de weeën blijven snel achter elkaar komen. Op de verloskamer wordt alles klaargezet voor het grote moment.
Als Eveline om 11.56 onder de douche uit komt heeft ze persdrang. Ze mag voorzichtig op bed gaan liggen en om 12.03 wordt er volledige ontsluiting geconstateerd en mag ze mee gaan persen. Het persen gaat enorm goed en snel, na een paar keer persen zie ik al een hoofdje met blonde haartjes. De baby draait met zijn gezichtje naar mij toe en om 12.13 wordt Niek geboren. Niek is een beetje geschrokken van zijn snelle entree en de dokter stimuleert hem een beetje door aan zijn voetjes te friemelen. Dan kleurt hij mooi roze en laat van zich horen. Wat een opluchting zie ik op het gezicht van Eveline, en Robert heeft een glimlach van oor tot oor.
Niek ligt lekker bloot op mama’s borst en kijkt rond, de placenta komt al vrij snel erna en is compleet. Het genieten kan beginnen. Niek probeert al een beetje aan de borst te drinken en ondertussen worden er beschuitjes met blauwe muisjes gebracht. De opa’s en oma’s, ooms en tantes worden gebeld. Ik hoor een paar keer ‘ohhh ik vond het al zo stil’ en ‘ik wist het!' voorbij komen. Niek wordt gewogen (3315gram en 50cm) , nagekeken en aangekleed. Alles is goed met hem. Om 14.20 stappen de ouders van Robert binnen, de kleine Niek, wiens naam pas bekend wordt gemaakt als de grote broers er zijn, wordt bewonderd en geknuffeld. Even later arriveren ook de ouders van Eveline met de 2 oudere broers, Thijmen en Elroy. Ik wacht ze op op de gang en daar komen ze trots aangewandeld met een pakje in hun handen.
Elroy duikt gelijk bij mama en Niek op bed en is zo enorm blij, hij straalt van oor tot oor. Thijmen kijkt de kamer rond en komt dan ook even met mama en Niek knuffelen. De naam was even een dingetje, omdat Elroy zelf al een naam had verzonnen en ervan overtuigd was dat de baby zo zou gaan heten en dat ook aan opa en oma verteld had! De twee broers aaien hun broertje, geven kusjes en ieder een cadeautje. We maken nog even een familie foto en dan is het tijd voor Eveline om te gaan eten, douchen en dan mag ze straks ook naar huis toe. De opa’s en oma’s gaan naar huis, Thijmen en Elroy gaan mee en ook voor mij is het nu tijd om te gaan.
Wat een prachtige bevalling, en voor mij heel fijn dat het zo binnen kantooruren is gebeurd. Een gezonde mama, een gezond kindje…wat wil je nog meer?
Lieve Eveline, Robert, Thijmen en Elroy heel veel geluk toegewenst met jullie Niek. Het was me een genoegen erbij te mogen zijn.
Liefs, Jessica
- Iedereen die te zien is op de foto's heeft hiervoor toestemming hiervoor gegeven -