De geboorte van Lynn - Aan kusjes geen gebrek

Ik kreeg een mail van Tim en Nathalie toen Nathalie al bijna 37 weken zwanger was. Ze hadden samen mijn website bekeken, de blogs gelezen en het leek ze toch wel heel bijzonder om mij als fotograaf bij de geboorte van hun eerste kindje te hebben. Diezelfde week ging ik nog bij ze langs om kennis te maken en het klikte eigenlijk gelijk enorm goed. 

We hielden contact via whatsapp omdat mijn standby-tijd toch al bijna in ging nu. Het was best spannend aangezien ik voor nog een geboorte stand-by stond die een weekje eerder uitgerekend was. Maar ik dacht, hoe groot is de kans nou dat ze exact op dezelfde tijd gaan bevallen. Toen kreeg ik op woensdag 5 oktober om 22.36 een appje van Tim: ‘Hoi Jessica, wil je ff op de hoogte brengen. Nathalie heeft sinds een uurtje of zo regelmatig wat harde buiken (ziet de vorm van d’r buik ook veranderen) en branderig gevoel onderin. Zakt weer weg na een minuut of anderhalf en komt na een paar minuten weer terug. Dus als dit zo blijft gaan we misschien ff verloskundige bellen.’ Oeh! Dat is spannend! Ik zet mijn koffer klaar, leg een set schone kleding erop en duik mijn bed in met het idee er vannacht weer uit te moeten. Tim stuurt nog wat berichtjes met kleine updates. Die nacht kijk ik nog een aantal keer op mijn telefoon, check of mijn geluid echt wel aanstaat en draai me weer om. Als mijn wekker om 7.00 gaat denk ik: ‘oh nee, ik heb het toch niet gemist?!’  

Ik besluit even een berichtje te sturen om 7.30 om te checken bij Tim, het was helaas stil gevallen en rustig nu weer. Om 12.38 krijg ik een appje dat de verloskundige even is langsgeweest en dat Nathalie nu een krappe 2cm ontsluiting heeft. Strippen wilden ze liever niet. Ondertussen is mijn andere geboorteklant WEL gestript dus ik hoop nu maar dat het bij Nathalie rustig blijft en dat het bij de ander doorzet na het strippen. 

We appen over proberen te ontspannen en los te laten, en op vrijdag ochtend krijg ik het bericht dat Nathalie de slijmprop is verloren. Er is dus zeker iets gaande. Gelukkig voor ons heeft het strippen bij de andere klant niet geholpen. De weeën worden die dag steeds heftiger en heftiger en Tim gaat om 16.00 richting huis. Hij belt mij nog even en ik zeg dat ik hoop dat ik nog ‘even snel’ kan tekenen voor ons nieuwe huis bij de makelaar. Dat lukt gelukkig en ik eet nog snel wat. 

Ik hou contact met Tim en en hij zegt dat de weeën nu wel erg pijnlijk worden voor Nathalie. Om 19.00 is de verloskundige langs geweest, was er 3cm ontsluiting en is Nathalie gestript. Dan gaat het ineens hard, de weeen worden zo heftig dat Tim om 20.00 de verloskundige weer belt. Die geeft aan dat ze even haar visites afrijd en dan om 20.30 bij de is. Als ze er om 20.45 is zit Nathalie al op 8cm! Tim belt me gelijk op en is zelfs een beetje teleurgesteld, ze hadden zo graag rustig richting ziekenhuis willen gaan en daar even willen settelen voor de kleine geboren zou worden. Nu is het haasten geblazen. Ik spring tegelijk met hun in de auto en rij heel snel richting Den Haag. 

In de auto belt Tim me nog eens, waar ik ben. Ik ben dan bij de Boogaard, rij zo hard ik kan. Als ik in de aankomsthal van het ziekenhuis loop (21.24)  gaat mijn telefoon weer, Tim is blij te horen dat ik er ben en als ik de lift uit stap staat hij letterlijk te springen en omhelst hij mij. Hij is zo blij dat ik op tijd ben! Nathalie ligt net op het bed in de verloskamer en zucht de weeën weg. Ze zit op 9cm nu en heeft soms al het gevoel te moeten persen. De vliezen worden gebroken, het vruchtwater is mooi helder. Nog heel even zuchten dan mag ze mee persen. 

Tim steunt Nathalie waar hij kan. Een nat washandje, slokje water, lippenbalsem. En dan mag Nathalie om 21.50 actief mee gaan persen. Ze doet het super goed maar heeft zelf niet het idee dat het opschiet. Dan komt Tim met het idee om een spiegel erbij te pakken. Zodra Nathalie de vorderingen kan zien via de spiegel perst ze ineens NOG beter en al snel schiet het hoofdje ook niet meer terug. Ze luistert heel goed naar de aanwijzingen van de verloskundige en zo wordt heel rustig het hoofdje geboren. Wat een haar! 

Tim wil haar graag zelf aanpakken dus de verloskundige pakt Tim zijn handen nadat ze heeft gecheckt of de navelstreng niet om het nekje zit, en zo kan Tim zijn dochter zelf bij Nathalie op haar borst leggen. Jeetje dat is snel gegaan, het is nu 22.28, ik ben nog geen uur hier in deze kamer! De baby doet het super, kleurt mooi roze en huilt direct. Tim en Nathalie checken nog even of ze wel echt een meisje is en ja, gelukkig! Ik zie tranen glimmen op Tim zijn neus en Nathalie heeft een glimlach van oor tot oor. Ik zie ook vooral opluchting op haar gezicht. Ze is er. 

Als ze even zijn bijgekomen vraag ik hoe ze heet; ‘Lynn’! Wat een mooie naam! Tim mag de navelstreng doorknippen en al vrij snel daarna komt ook de placenta vanzelf. ‘We hoeven dus niet naar de o.k.! Roept Tim, want zowel Tim als Nathalie zijn in dit ziekenhuis werkzaam op de o.k. dus ze weten er alles van. Nee dit is een bevalling uit een boekje! Nathalie heeft een paar hechtingen nodig en ik moet lachen om Tim als hij even mee wil kijken wat de schade is. Tja, het is je vak of niet he?! De meeste vaders blijven na de bevalling (of zelfs tijdens) angstvallig uit de buurt van de onderkant van hun vrouw, dat was deze keer omgekeerd. Dan wil Tim Lynn ook even vasthouden, hup shirt uit en lekker even bloot op bloot.

Zo onhandig als sommige jonge ouders zijn, zo normaal ziet het er uit bij Nathalie en Tim. Als de controles zijn gedaan pakt Tim zijn dochter vast en vouwt haar zelf in de foetushouding. Daarna doet hij haar haar luiertje weer om en krijgt ze kleertjes aan. Lynn weegt 3210 gram en haar temperatuur is 36,8 dus dat is ook prima. Lynn zoekt wel al naar de borst maar weet nog niet heel goed wat ze ermee aan moet. Ze test haar longetjes grondig en laat goed van zich horen. Samen bellen ze de ouders op, eerst die van Nathalie, en het eerste wat die zeggen is: ‘we zitten al op de gang!’ Hahaha…die zijn nadat ze de hond opgehaald hadden gewoon stiekem richting ziekenhuis gegaan! Al snel stonden die dus in de verloskamer om hun kleindochter te bewonderen. Ook de ouders van Tim worden gebeld, en de trotse oom en tante. Ze komen allemaal richting het ziekenhuis. 

Ondertussen mag Nathalie even douchen en worden de spulletjes ingepakt om naar het kraamhotel te verhuizen, een etage hoger. Als we de lift uitstappen staan daar de ouders van Tim. Wat is iedereen blij om Lynn te kunnen bewonderen! De kamer in het kraamhotel is heerlijk ruim, en ook voor Tim staat er een fijn bed. Ze blijven hier een nachtje slapen om bij te komen en zodat ze morgen ochtend de dag thuis met de kraamzorg kunnen starten. Dan komen ook de oom en tantes binnen om hun nichtje te bekijken. Het is inmiddels al ruim na middernacht, en langzaam aan vertrekt de visite. Ik besluit dat het voor mij ook tijd is om mijn bed op te gaan zoeken. 

Wat een prachtige avond, en wat een mooie bevalling. Ik zag 2 mensen papa en mama worden. Ik zag 2 mensen als team samen een kindje op de wereld zetten. Ik zag een klein meisje terechtkomen in een bad van liefde. Aan kusjes geen gebrek. 

Weltrusten!

Lieve Tim en Nathalie, heel veel geluk met jullie mooie Lynn,

Liefs, Jessica