De geboorte van Lyna - De eerste geboorte die ik miste!
Natasja ken ik al vanaf dat ze 4 jaar was ongeveer, ze zat bij mijn zusje in de klas en nu zitten onze zoontjes op diezelfde school bij elkaar in de klas. We voetbalden samen en Natasja was ineens heel erg misselijk en beroerd voor de wedstrijd. Bikkel als ze is ging ze gewoon spelen. Ook haar buik ging een beetje opzetten terwijl ze juist heel veel aan het sporten was. Tijd voor een zwangerschapstest! En ja hoor, zwanger! 29 juli was de uitgerekende datum.
Natasja en Remco hebben al 3 kindjes samen, 2 jongens en een meisje en ook dit kindje was van harte welkom. Al snel spraken we af dat ik de bevalling zou fotograferen. De zwangerschap verliep heel goed, tot op de laatste weken. Natasja had enorm last van haar benen en elke dag last van weeën. Slapen was er niet meer bij ’s nachts en er werd een datum vastgezet voor de inleiding.
Al een paar keer eerder die week kreeg ik appjes dat de weeën toch wel heftig waren…3 keer een valse start, ziekenhuisopname en op zondag 10 juli kreeg ik een berichtje dat de vliezen gebroken waren! De ontsluiting was eerder die week al 4cm dus ik dacht: ‘ja hoor nu begint het!’ Ik was er helemaal klaar voor, maar de tijd tikte voorbij en de weeën werden maar niet heftiger. Er werd besloten dat ze zich moesten melden de volgende ochtend 7.30 mocht er nog niets veranderd zijn, zodat ze konden gaan inleiden. Die nacht bleef het stil dus Natas en Remco ging op 11 juli om 7.30 richting ziekenhuis.
Om 9.49 krijg ik een appje dat het infuus is gestart. Ik ben aangekleed, alles staat klaar en ik weet dat ik in 7 minuten in het ziekenhuis ben dus wacht rustig af tot de weeën beginnen en ik richting ziekenhuis kan.
Om 11.48 belt Remco mij, dat ze binnen nu en een uur de ruggenprik gaan zetten. De ontsluiting is nog steeds 4 cm net als de week ervoor. We spreken af dat hij laat weten als de ruggenprik zit en dat ik dan naar het ziekenhuis kom. Om 12.42 gaat mijn telefoon weer, ik verwacht dat dit mijn ‘go’ teken zal zijn…maar niets is minder waar. Ik krijg Remco weer aan de lijn en die zegt: ‘Ze is er al.’ Ik zeg: ‘Je maakt een grapje he?!’ ‘Nee ze is er al, kom maar hierheen dan kan je nog foto’s maken!’ Vol ongeloof stap ik de auto in, Remco is best een grappenmaker dus ik heb nog een beetje hoop dat hij me gigantisch in de maling neemt…maar als ik de verloskamer binnen stap zie ik Natas daar op bed liggen met een mini meisje op haar borst. ‘Ohhhh’ zeg ik, ‘dat hadden we toch niet afgesproken?!’ ‘Ik kan het nog niet bevatten’ , zegt ze. Ze ligt er ook echt een beetje verdwaasd bij, nog niet beseffend wat haar nu net is overkomen.
Ik krijg te horen dat Lyna is geboren vlak na het zetten van de ruggenprik, op de verkoeverkamer! In 1 wee was ze er, en later lezen we terug dat de uitdrijving 1 minuut geduurd heeft. Wat een turbo bevalling! Ik maak foto’s van Lyna, van haar kleine verfrommelde voetjes, haar weke handjes en dan laat Natas haar donkere haartjes zien! Ohhh, Lyna is zo anders als de 3 andere kindjes, die waren echt wit blond. Wat een prachtig meisje.
Lyna ligt aan de borst en ze doet enorm goed haar best. Natas probeert ondertussen iets te eten naar binnen te krijgen en familie en vrienden worden op de hoogte gebracht. Remco en Natasja willen heel graag de andere kindjes er zo bij hebben dus dat wordt geregeld. Lyna wordt nagekeken en gewogen, 2570 gram en 48 cm lang. Klein maar fijn! Ze wordt in de gaten gehouden in verband met langdurig gebroken vliezen maar voor nu ziet alles er prima uit. Lyna krijgt een prachtig pakje aan, waar ze nog in kan groeien, en daarna vraagt de verpleegkundige aan Natas of ze Lyna even aan mij mag geven zodat zij een foto kan maken. Wat enorm lief en attent, en de foto was nog scherp ook ;)
Natas voelt zich goed en gaat lekker onder de douche, Remco is ondertussen hun oudste zoon Joshua aan het ophalen. Na het douchen mag Natasja naar de kraamafdeling en al snel komt Joshua daar om de hoek kijken. Wat is hij lief en trots! Verliefd kijkt hij naar zijn zusje, hij aait haar en geeft haar kusjes. Qua uiterlijk lijkt Lyna ook wel het meest op Joshua, mooi om te zien.
Even later komt een vriendin ook de jongste 2 kindjes, Layla en Julien brengen. Ook zij duiken gelijk met hun hoofdjes het wiegje in. De lievelingsknuffel van Layla wordt zomaar afgestaan aan Lyna, ik vind het zo mooi om te zien en mijn ogen lopen vol als ik ze daar zo met z’n drietjes om het wiegje zie staan. Natas had zelf al mooie shirts gemaakt voor dit speciale moment en die krijgen ze aan. Voor Lyna is hij een beetje erg groot dus die krijgt hem over haar heen gelegd. We maken wat foto’s met alle 4 de kindjes samen, en van het nieuwe gezinnetje. Ik verbaas me hoe enorm mobiel Natas alweer is, je zou niet zeggen dat ze net bevallen is!
Dan is het tijd voor Natasja om echt even te gaan liggen en slapen, de kindjes gaan met Remco mee naar huis en ook ik ga richting huis. Ik vind het enorm jammer dat ik de geboorte zelf gemist heb, maar weet dat ik er echt niets aan kan doen…en ik hem ook gemist had als ik wel in het ziekenhuis was al, omdat alleen Remco dan mee was gegaan voor de ruggenprik. Gelukkig zijn de foto’s erna net zo waardevol!
Lieve Natas en Remco, geniet lekker van jullie mooie gezinnetje!
Liefs, Jess.