De geboorte van June - Van lachen naar persen!
Shanice en Darryl ontmoette ik voor het eerst bij hun thuis. Ze verwachten in juni hun tweede kindje en na een jongen zouden ze nu een meisje krijgen! Het was een heel leuk gesprek en we keken uit naar het moment dat dit meisje geboren zou worden.
Die dag brak aan op 10 juni. Shanice mocht zich op 9 juni ’s avonds al melden en dan kreeg ze een ballonnetje. Haar ijzer was enorm laag en de pijn in haar bekken was niet meer te doen, dus het was tijd voor dit meisje om geboren te worden. Op 10 juni krijg ik om 7.09 een berichtje van Darryl: 'Hey! Het infuus zit erin en de weeën beginnen. Zal ik je appen als het heftiger wordt? '
Bij een inleiding en een tweede kindje kan het best ineens snel gaan, dus ik zeg dat ik niet ga wachten, maar me aankleed en rustig hun kant op kom rijden. De dag is toch al begonnen, en ik zit daar relaxter te wachten dan hier thuis met de kans dat ik ineens enorm moet haasten en dan nog een uur moet rijden.
Zo gezegd zo gedaan en om 8.50 stap ik de verloskamer binnen. Op de gang was ik Shanice haar zus Shelly al tegengekomen die mij herkende van de foto’s op social media, zo grappig. Shanice ligt op haar zij in bed. Ze heeft het echt al enorm zwaar, de weeën zijn heftig en komen best dicht op elkaar. Het kindje reageert op de weeën en Darryl zit naast het bed en geef tegendruk onderin de rug tijdens een wee.
Ik hoor dat Shanice het al heel over pijnstilling maar het duurt lang voor er iemand is ivm de overdracht. Om half tien wordt de ontsluiting gecheckt en die is dan pas 3cm. Dat is wel een tegenvaller, vooral als je ziet hoeveel pijn Shanice al heeft. De ruggenprik wordt in gang gezet en de wee opwekkers gaan uit. Gelukkig duurt het niet nog heel lang voor de anesthesist er is en kan de ruggenprik gewoon op de kamer gegeven worden.
In vergelijking met andere ruggenprikken duurt het best lang voor hij werkt, maar als hij werkt kan Shanice ineens weer lachen en is ook de humor terug. Het wordt oprecht gezellig in de kamer en we kletsen wat tot de verloskundige om 11.30 toch even wil kijken omdat Shanice druk aangeeft.
‘Ik voel geen baarmoeder meer,’ zegt ze. Ik zie Shanice haar gezicht en moet lachen. ‘Waar is die heen dan?!’ Darryl kijkt mij aan omdat ik helemaal blij kijk en ik zeg: 10 cm! Dat is tenminste duidelijke taal voor ouders. We moeten enorm lachen, en het is ook echt even schakelen van kletsen naar zo moeten persen. De baby zit nog hoog dus ze mag nog even wachten, en dat is op zich wel fijn want dat kan de boodschap nog even landen.
En dan is het tijd om te gaan persen. Gelijk bij de eerste keer persen zien we al een stukje van haar hoofdje. Uiteindelijk hoeft Shanice maar 18 min te persen en dan wordt het hoofdje geboren. De navelstreng zit twee keer strak om haar nekje dus die moet eerst worden doorgeknipt voor ze geboren kan worden. Dat is even schrikken maar Darryl mag haar daarna alsnog aanpakken en legt zijn dochter bij Shanice op haar borst.
Wat ging dat snel! Ze moet daar zelf ook even van bijkomen en dan huilt ze gelukkig. 12.48, welkom June!
June ligt lekker bij mama bij te komen, en voorzichtig gaan haar oogjes open. Als de navelstreng is uitgeklopt knipt Darryl hem door. Al snel heeft ze haar duimpje gevonden en is daarop aan het sabbelen. Tijd om aan de borst te proberen. Ze pakt de borst gelijk goed, wat een natuurtalentje. Darryl is zo trots, en wat lijkt ze op hem.
Dan is het tijd om Shane te bellen, via FaceTime zien we zijn halve gezichtje en hij wil direct komen kijken naar zijn zusje. Shelly weegt June nog even en temperatuurt haar. Ook krijgt ze haar eerste luiertje om. Dan komt Shane de kamer binnen. Hij kijkt even naar zijn zusje, en dan ineens rent hij de kamer weer uit.
Darryl kleed June ondertussen aan en even later komt Shane terug en sleept opa en oma mee de kamer in. Trots laat hij zijn zusje zien en Darryl laat het rompertje zien met de naam erop.
Ook het andere zusje van Shanice, Sharon komt kijken met haar vriend, en even later ook Darryl zijn moeder en stiefvader. Shanice gaat even douchen, en in een prachtige jurk zit ze even kater op bed alsof er niets gebeurt is. Darryl zijn zusje Jamie komt op bezoek met haar vriend, en als ze ziet dat June naar haar vernoemd is: June Sharley Jamie dan springen de tranen in haar ogen.
Als laatst komt Darryl zijn vader samen met zijn broer Jeremy kijken, nog net voor ze naar huis mogen. Iedereen is verliefd op de kleine June. En dan is het zover, ze mogen naar huis!
June wordt in de maxi cosi gezet en Shanice wordt in de rolstoel richting de auto gereden. Ik ben nog nooit zo lang gebleven dus het is de eerste keer dat ik dit vastleg, wel bijzonder. Ik zwaai ze uit en dan is het voor mij ook tijd om richting huis te gaan.
Lieve Darryl, Shanice en Shane, gefeliciteerd met jullie dochter en zusje en tot snel voor de newbornshoot!
Liefs, Jessica