De geboorte van Joya - Geslacht nog onbekend

Als Myrna 30 weken zwanger is kom ik bij Myrna en Gerben thuis voor een kennismakingsgesprek. Het is erg warm die dag en we kletsen wat in de tuin. Ik laat mijn demo albums zien en ze vertellen dat ze graag thuis zouden willen bevallen. Myrna en Gerben zijn erg enthousiast en ik voel ook wel een klik met ze. Omdat ze thuis willen bevallen laten ze me de slaapkamer zien zodat ik een beetje weet wat me te wachten staat qua licht en ruimte en we eventueel nog dingen kunnen aanpassen.

Een paar dagen later ontvang ik een mail dat ze mij definitief willen boeken. De uitgerekende datum is 1 november en we spreken af dat ze mij laten weten als er iets is, en ik sowieso met 38 weken even contact met ze opneem omdat dan mijn standby-periode ingaat.

De dagen vliegen voorbij en zo ook de uitgerekende datum.  Op 4 november krijg ik om 6.58 een berichtje op mijn telefoon: ‘Goedemorgen! Het lijkt erop dat het gaat gebeuren vandaag! Vannacht begonnen en ze komen om de 7/8 min.’ Ik pluk mijn zoontje uit bed, zorg dat hij eet en zich aankleed en maak mezelf ook klaar. Mijn camera koffer is helemaal klaar en ik zorg voor opvang van Brent na schooltijd. 

Om 9.01 krijg ik een berichtje van Myrna: ‘Contact gehad met de vk, als er tussen de weeen drie minuten zit bellen we haar. Anders is ze hier tussen 10 en 11.’ Ik werk wat thuis, maak nog een nieuwe blog voor op mijn website over placenta’s en ruim wat op thuis. Dan ontvang ik om 15.16 weer een berichtje: ‘Zojuist is de vk weer geweest, Ik zit nu op 3/4 cm, Als we niet eerder bellen komen ze om 8 uur nog een keer kijken.’

Het blijft even stil en dan ontvang ik ok 21.28 weer een berichtje: ‘de vliezen zijn zojuist gebroken vlak voor de vk langs kwam. Ik was blijven hangen op 4/5 cm dus ze wilden mijn vliezen komen breken maar dat was niet meer nodig. Rond 12 uur komt ze sowieso terug, er is wel lichte twijfel of het vruchtwater goed is.’ 

Vanaf hier neemt Gerben de communicatie over. 

Om 00.39 schrik ik wakker van een berichtje, ik lig op de bank en was in slaap gedommeld. ‘Hoi Jessica, we zijn vanwege meconium in het vruchtwater helaas in het Reinier de Graaf beland :( Wij hebben kamer 4 en zijn hier net een paar minuten geleden aangekomen. Ik hou je op de hoogte.’ Ik besluit mijn ogen nog even dicht te doen met mijn telefoon in mijn hand. Om 1.00 komt er weer een berichtje binnen: ‘ Er is nu 6cm ontsluiting, ze gaan wat extra hormonen toevoegen aangezien er erg weinig voortgang is. Ik weet niet wat verstandig is mbt de foto’s. er wordt nu een infuus klaargemaakt.’  Hmm…nu kan het ineens wel snel gaan, als de medicatie aanslaat. Ik besluit voor mezelf nog een uurtje te wachten en dan sowieso te gaan rijden. Ik dommel nog even weg en stuur om 2.07 een bericht met de vraag: ‘ Hoe gaat het nu?’ Ik krijg geen reactie dus besluit gewoon heel rustig - dit is mijn befaamde 'boete-route' - die kant op de rijden. 

Om 2.41 parkeer ik mijn auto op de parkeerplaats. Terwijl ik een berichtje aan Gerben tik dat ik er ben huppelt er een konijn voor de auto langs gevolgd door een kat. Voor de rest is het doodstil rondom het ziekenhuis. Ik meld me bij de nachtingang en zie geen bekend gezicht achter het raam, ik vertel wat ik kom doen en hij heeft nog nooit van geboortefotografie gehoord zegt hij en gaat het checken. ‘Prima hoor’, zeg ik, 'ik ben hier zo ongeveer kind aan huis.’ En ja even later mag ik gewoon doorlopen. 

Als ik binnenkom is het licht gedimd en klinkt er een relaxt muziekje, niet iets zweverigs meer een beetje rustige rock muziek. Myrna heeft flinke weeën en is erg misselijk. Ze vangt de weeën op zonder te puffen, gewoon in zichzelf. Gerben steunt haar waar hij kan, en houd haar vast als ze tegen hem aan wil leunen tijdens de wee. Er staan 2 doosjes, 1 met een roze lintje en 1 met een blauw lintje. Het geslacht is nog onbekend, dat maakt het wel extra bijzonder.

Om 3.05 wordt er weer naar de ontsluiting gekeken, deze is nu 7cm. Het gaat gelukkig hard nu. Myrna wordt geadviseerd op haar zij te gaan liggen maar dat is gewoon niet te doen voor haar qua pijn. De verloskundige is de kamer net uit als Myrna zegt; ‘ Oh ik moet echt nog even poepen hoor!’ Ik weet wel hoever het nu dan is…no way dat ze naar de wc gaat nog. Alles wordt klaargezet en na toucheren blijkt dat het kindje er een beetje scheef voor ligt wat nu al de persdrang veroorzaakt, en dat de ontsluiting nu echt rap gaat. Nog een paar weeën moet ze weg zuchten en dan is het om 3.50 al tijd om te persen. 

Het is even omschakelen van wegpuffen naar persen maar als Myrna het doorheeft gaat het persen zeer goed. Al snel zien we een stukje hoofd met een hoop donkere haartjes. Het kindje reageert op de weeën en het persen en met een handdoek in haar onderrug en even op haar zij persen wordt het fijner voor de kleine. En dan wordt het hoofdje geboren. We hadden alles zo mooi uitgedacht maar deze kleine is erg eigenwijs en heeft zich helemaal omgedraaid zodat ik tegen haar achterhoofdje aankijk in plaats van het gezichtje. Gerben wil het kindje zelf aanpakken en dat doet hij dan ook vol trots. Heel beheerst pakt hij het vast en legt het om 4.23 bij Myrna op haar buik. 

Het kindje doet het heel goed, huilt gelijk en ook de kleur is mooi roze. Dan vraagt de verpleegkundige: ‘En hebben jullie al kunnen zien wat het is?!’ Samen gluren ze tussen de beentjes en…..het is een meisje! Gerben en Myrna geven elkaar een kus, ze stralen alletwee. Even later pakt Gerben het doosje met de roze strik en daaruit komt een roze mutsje met de naam Joya. Wat een prachtige naam voor dit mooie meisje. Heel alert ligt ze rond te kijken met open ogen. Haar armen en benen houd ze niet stil, net als in de buik…daar had ze de naam ‘ninja’ al gekregen! De placenta komt ook al snel en is helemaal compleet gelukkig. 

Na wat genieten van elkaar besluiten ze de opa’s en oma’s wakker te bellen. Joya laat flink van zich horen terwijl ze bellen. Joya wordt gewogen, we weegt 2960 gram, een klein poppetje. Haar hele rug en billetjes zijn bedekt nog met een dikke laag huidsmeer en ook in haar liesjes zit nog een hoop. Je zou niet zeggen dat dit kindje met 40 weken en 4 dagen geboren is. Gelukkig is haar gewicht net hoog genoeg om straks gewoon naar huis te mogen. Ze moeten nog wel een paar uur blijven omdat de in het vruchtwater gepoept had, maar haar temperatuur is prima dus ze lijkt er geen last van te hebben. Ook de kinderarts keurt haar helemaal goed. Myrna heeft een paar hechtingen nodig maar Joya zorgt voor de welkome afleiding. 

Gerben geeft Joya haar eerste flesje en dat gaat er wel in. Bijzonder hoe ze al snappen hoe dat werkt. De verpleegkundige kleed haar aan en dan is het tijd voor haar om lekker in haar bedje bij te komen. Myrna mag zo douchen en ik maak mijn laatste foto’s en dan kan ik lekker richting huis…heerlijk mijn bedje in! 

Als ik terug rij zie ik de velden met de douw erboven, en de zon die al een beetje opkomt. Er zijn al best wat mensen op de weg en ik vraag me af wat ze gedaan hebben of ze gaan doen. Om 7.30 kom ik thuis aan. Ik laad mijn foto’s in en plof op de bank. Mijn bed is ingepikt door mijn zoontje en die laat ik nog maar lekker even liggen bij zijn papa. 

Wat een prachtige geboorte weer. Wat ben ik blij dat het einde toch nog snel ging. 

Lieve Gerben, Myrna en Joya,

heel veel liefde, geluk en gezondheid toegewenst. 

En tot snel voor de newbornshoot!

Liefs, Jessica

Ik mag een kleine selectie foto's delen met jullie: