De geboorte van Evy - Een kindje zo gewenst

Als ik kennis ga maken met Bert en Sandra is er een enorme klik, het voelde gelijk zo goed! Bert en Sandra verwachten hun eerste kindje, een wondertje. De uitgerekende datum is niet zo ver weg dus ik ga ze snel weer zien!

12-10-2018

Ik denk al de hele middag steeds ‘ik moet Sandra even vragen hoe het is’. Als ik dat heb gedaan krijg ik een berichtje terug dat het waarschijnlijk begonnen is. Sinds een uur of 15.00 wat beginnende krampen en bloedverlies. Zo wat kan je zoiets aanvoelen hè? Ik heb t idee dat dit gewoon gaat doorzetten zo met 40,1 dus bereid thuis alles voor. Voor de zekerheid laat ik mijn zoon bij oma logeren en ik ga vroeg mijn bed in.

Om 4.25 belt Bert mij met de mededeling dat Sandra 4/5 cm ontsluiting heeft en ze richting ziekenhuis gaan. Ik heb er aardig wat uurtjes slaap op zitten. Ik ben er klaar voor!

05.15 stap ik het ziekenhuis binnen en wordt met open armen ontvangen.

Sandra staat voor het bed de weeën op te vangen. Ze kletst nog lekker en Bert geeft tegendruk bij een wee. ‘Ik heb nog steeds dat nummer in mijn hoofd’, zegt Sandra. ‘Lekker op de trekker’...en we moeten lachen.

Sandra denkt na over het breken van de vliezen, voor nu is dat niet nodig besluit ze. Ze vind het spannend en moet even een traantje laten.

6.00 Sandra gaat op de skippybal zitten en krijgt het advies wat meer in haar eigen bubbel te gaan. Bert zet een muziekje op en de sfeer in de kamer is enorm rustig en liefdevol.

Om 6.30 komt de verloskundige weer even toucheren. Ze luistert even naar het hartje en dat klinkt goed. Kindje is mooi gezakt en de ontsluiting is nog een beetje hetzelfde helaas. Er wordt besloten de vliezen te breken. Het vruchtwater is mooi helder. Sandra gaat op bed op haar zij liggen en de weeën worden heftiger. Ze vangt ze zo goed rustig op, zo knap. Bert geeft tegendruk in haar rug en de kraamhulp geeft ademhalings tips.

Sandra komt maar niet in haar bubbel, de kraamhulp vraagt waar ze bang voor is en ze is bang het kindje alsnog te verliezen. Dat kan ik me zo voorstellen. Ze is zo lief voor Sandra en probeert die laatste emotionele drempel weg te krijgen. Het kindje laat weten dat ze er is door even een flinke schop te geven. Hopelijk helpt dit gesprek om de weg naar het kindje letterlijk vrij te maken.

Om 7.24 komt de verloskundige nog even naar het hartje luisteren. Het kindje maakt het goed. 7.48 luistert ze nog eens en ze heeft direct het hartje te pakken. Het kindje doet het nog steeds super. 6cm nu.

De verloskundige adviseert om even onder de douche te gaan. De kraamhulp vraagt of op de andere zij ook een optie is omdat zitten niet fijn was. Dat gaan ze nu proberen. Over een uurtje komt de verloskundige weer checken. Sandra wil al haar kleding uit, het knelt en voelt niet meer fijn. Ondertussen is het licht geworden buiten. De lucht is prachtig van kleur en dit beloofd een mooie dag te worden. Voor Bert wordt er een ontbijtje geregeld en de lampen kunnen uit. Fijn een daglicht bevalling.

De kraamhulp moet zo helaas weg dus die wordt afgewisseld. 8.30 is haar vervanger er. Sandra vecht zich dapper door de weeën heen.

8.59 Komt de verloskundige weer even luisteren naar het hartje en kijken of de ontsluiting gevorderd is. Het hartje klinkt weer prachtig en sterk. De ontsluiting is helaas nog steeds 6/7 cm. Wat een teleurstelling...de weeën zijn zo heftig en ze doet het zo enorm goed.

Sandra krijgt de keuze om wee opwekkers te krijgen en evt pijnstilling erbij. Over een uur moet er wel iets veranderen qua ontsluiting anders moet er sowieso iets gedaan worden.

9.10 Sandra wil heel graag acupunctuur proberen. Wat een dappere beslissing, wat is ze sterk! Ik vind het zo knap dat ze niet direct voor de pijnstilling kiest.

9.34 geeft Sandra aan dat ze zo toch echt pijnstilling wil.

Om 9.48 is een vriend er voor de acupunctuur. Wat bijzonder om te zien. 10.00. Gaat hij weer weg. Sandra ervaart de weeën minder heftig. Ook heeft ze het al even over druk op de onderkant, wat een goed teken is. We hopen allemaal zo dat het geholpen heeft en dat de ontsluiting zo mooi gevorderd is.

10.08 geeft Sandra drukgevoel aan. 10.16 gaat de verloskundige weer even kijken. Ik vind het enorm spannend, ik hoop zo dat ze niet teleurgesteld wordt. De ontsluiting is helaas nog niet erg gevorderd. Jeetje wat een teleurstelling. ‘Ok, actie dan!’ Zegt Sandra.

10.24 De kraamhulp maakt de ctg vast klaar, en Sandra vraagt om pijnstilling. Het plan is nu om wee opwekkers te starten en pijn medicatie. De bevalling wordt nu medisch en Sandra vind het vreselijk dat er nu weer iemand anders komt.

10.48 Komt de verloskundige van het ziekenhuis binnen, ze wil eerst even zelf voelen en graag een draadje op het hoofdje van de baby aanbrengen omdat zowel Sandra als de baby erg beweeglijk zijn. Sandra wil graag zo snel mogelijk pijnstilling maar daar heeft de verloskundige even wat extra info voor nodig qua ontsluiting en ligging van de baby. De ruggenprik wordt geregeld en als die zit wordt de bijstimulatie pas gestart.

Om 11.20 vertrekken Sandra en Bert naar de verkoever voor de ruggenprik. Ik haal even een broodje en er komen wat mensen kletsen.

12.40 zijn Sandra en Bert terug op de verloskamer. Sandra ziet er helemaal opgelucht uit. De ruggenprik zit en de wee opwekkers worden straks aangesloten. Sandra heeft weer praatjes. Hopelijk gaat het nu lekker vlot. 13.02 wordt de Syntho aangesloten.

Om 13.44 is er 8cm ontsluiting. Bert en Sandra proberen even wat te slapen en ik mag op de zusterspost even lekker op de bank zitten en er komen wat verpleegkundigen gezellig met mij kletsen. Als ik even mijn vest wil pakken zie ik dat Bert alweer uit bed is en dat Sandra het weer zwaar heeft. De verpleegkundige komt kijken en om 14.45 heeft Sandra reflectoire persdrang.

Om 15.09 wordt er weer getoucheerd en heeft Sandra 10 cm ontsluiting. Haar buik perst prachtig mee. De verloskundige wil het kindje nog iets laten zakken dus Sandra mag nog even puffen, en op het hoogtepunt van de wee mee drukken.

Sandra haar temperatuur is 37,2 en om 15.45 start ze echt met persen. Sandra perst op haar rug, dan op haar zij en dan weer op haar rug. Het kindje zakt wel maar het gaat niet snel en Sandra raakt uitgeput na een uur voluit persen. Haar temperatuur is inmiddels ook 38,6 en de hartslag van het kindje gaat omhoog met elke wee. Om 16.39 is er overleg met de gynaecoloog maar omdat de baby zich wel weer hersteld mogen ze nog even zo doorgaan.

16.58 is er weer overleg met de gynaecoloog en die besluit dat ze komt helpen met de vacuüm pomp. Tijdens het helpen ontdekt ze dat de baby haar kinnetje wel heel goed op haar borst gedaan had en zo zelf de laatste draai niet kon maken. Om 17.16 is ze daar dan! Evy Sterre is geboren. Evy moet even bijkomen en proest wat. Ze maakt wel geluid maar echt goed doorhuilen doet ze niet. Bert mag de navelstreng doorknippen zodat de kinderarts Evy kan nakijken en ze haar even op gang kunnen helpen.

Eenmaal op de opvangtafel trekt ze goed bij, ze huilt en ook haar kleur wordt steeds meer roze. De plakkers die op haar borst zijn geplakt zijn niet nodig en ook het kapje met de zuurstof blijft onaangeroerd. De kinderarts kijkt haar na en dan mag ze met papa mee naar mama.

Dan mag ze weer lekker bij mama terug op haar borst. Evy haar oogjes zijn open en ze kijkt in het rond. Haar handjes en voetjes kleuren langzaam van blauw naar rood. Evy ligt heerlijk rustig bij te komen en Bert en Sandra kunnen het nog niet helemaal geloven. Ze is er! ‘Wat en lekker ding he!?’ Blijft Bert zeggen.

Sandra wordt gehecht en Evy begint al een beetje te zoeken. Als Sandra klaar is mag Evy aan de borst proberen te drinken. Ze doet goed haar best maar echt vasthouden lukt nog niet. Bert belt de familie om het blije nieuws te delen en te vragen of ze zo langs komen. Dan mag ze lekker bloot op bloot bij papa liggen. Evy kijkt lekker rond en is helemaal rustig bij papa. Er wordt eten gebracht en zo komen ze even lekker bij met z’n drietjes.

Als ze wordt gewogen en gemeten is ze 3850 gram en 53cm. Haar temperatuur is helaas wel wat te hoog net als die van Sandra dus het mutsje wat ze op kreeg mag af. Het is inmiddels 20.00 en de opa’s, oma’s en trotse oom en tante komen kijken naar Evy. Evy’s haartjes worden nog even gewassen onder de kraan maar omdat ze dit niet fijn vind stop de verpleegkundige hier al snel mee. Ze krijgt haar eerste kleertjes aan en dan is het tijd om lekker in bedje te gaan rusten.

Voor mij is het nu ook tijd om naar huis te gaan. Het was weer een lange dag maar gelukkig met als resultaat een gezond klein meisje.

Lieve Sandra en Bert, veel geluk met jullie Evy en tot snel!

Liefs, Jessica